OHÇEBOL’DA BİR TÜRK KÖYÜ: DORFULLU

Bereketli Dorfullu ovası ve uzakta Dorfullu

 Köprülü, İştip şehirleri arasında kalan bölgeye bizimkiler, Ohçebol, Hoşçebol veya Ofçebol demişler ve demeye devam ediyorlar. Buralardan Türkiye’ye göçmüş olan birçok ailenin soyadı Hoşçebol’dur.

Bu bölgede çok sayıda köy bulunmaktadır. 1953 göçüne kadar bu köylerde Türkler çoğunlukta idiler. Zaten, Balkan savaşına kadar bu bölgedeki köyler ile Vardar’ın batı yakasındaki Türk köylerinde sadece Türkler yaşıyordu. Buralarda yaşayan Türkler buraları feth edenlerin torunlarıdır ve Anadoşu'dan gelerek buralara yerleşmişlerdir. Bu köylerde Türkçeden başka dil konuşulmuyordu. Yalnız yetişkin erkekler Makedonca biliyorlardı. Her yetişkin erkek de Makedoncayı tam olarak bilmiyordu. Okur yazar seviyesinde Makedonca bilen çok azdı.

            Bu köylerde sosyal ilişkiler çok canlı olduğu için ortak bir yaşama kültürü vardı. Balkan Türklerinde akraba evliliği olmadığı için köyler arası evlilikler çoktu. Akraba evliliği bütün Türk dünyasında hoş karşılanmayan ayıp sayılan bir durumdur. Bu yüzden köyler arası kız alıp verme çok yaygındı. Düğünler ve akraba ziyaretleri köyler arası ziyaretlerin başlıca sebepleri idi. Ayrıca Salı günleri kurulan Köprülü pazarında buluşup görüşme imkanı buluyorlardı.  

Balkan Savaşından sonra köylerde çok az sayıda Hıristiyan yaşamaya başladı. Balkan Savaşından sonra Sırp yönetimi zamanında bazı köylere sekiz on hana Hıristiyan yerleştirilmiştir. Bunlar genellikle Ulah (Lah) denilen Romen kökenli insanlardı. Bazıları da o dönemde Türkiye’ye göç eden Türklerin evlerini ve mallarını satın alarak bu köylere yerleşmişlerdir. Herkeste bir göç düşüncesi olduğu için, göç eden Türklerin mallarına geride kalan Türkler talip olmuyordu. Yüz seksen haneli Çeltikçi (Orizari) köyüne ancak 1930’lu yıllarda göç eden Türklerin yerine sekiz on hane Makedon yerleşmiştir. Bu tarihe kadar Çeltikçi’de hiç Hıristiyan yoktu.

Bugün ise buralarda Türk nüfus yok gibidir. 1953’ten itibaren başlayan toplu göç burada yaşayan Türklerin tamamına yakınının Türkiye’ye göç etmeleri ile sonuçlanmıştır. Türklerin yerine genellikle Şop adı verilen Hıristiyanlar yerleşmiştir. Bu köylerde yaşayan eski Hıristiyanların da düzeni bozulmuş, Türklerin yerine gelen Şop’larla pek anlaşamamışlardır. Gençlerin çoğu şehirlere göç etmişler, sadece bazı Hıristiyan aileler genellikle yaşlılar, köylerin eski sakinleri olarak varlıklarını sürdürüyorlar. Bunlar, keşke Türkler göç etmeseydi diyorlar.

Çeşitli sebeplerle göç edemeyen Türkler ise bu bölgenin önemli köylerinden biri olan Dorfullu’da toplanmışlar. Dorfullu’da şimdi yirmi, yirmi beş hane Türk yaşamaktadır. Bunun dışında Karatmanlı köyünde bir, Cumalı (Lozovo) köyünde iki ve güneyde Koçilar köyünde de bir-iki hane Türk yaşamaktadır. Eski Türk köyleri Hıristiyan köyleri haline gelmiştir.

Bugün Dorfullu köyü bu bölgede bizim için en önemli köydür. Çünkü burada bizim insanlarımız yaşamaktadır. Her yer insanla güzeldir. Yakınlarımızın yaşadığı yerler bize sıcak gelir. Rahmetli babam bizden önce yakınlarımız göç ettiği için köyümüzün bile kendilerine yabancı ve karanlık gelmeye başladığını söylerdi. Şimdi Dorfullu’da bizim dilimizi konuşan, kültürümüzü yaşayan insanlar var. Türkiye’de artık unuttuğumuz bir çok şeyi burada buluyoruz. Altmış yıl gerilerde kalmış, özlem duyduğumuz bir ortamı yaşıyor ve değişik duygulara kapılıyoruz.

Ben kendi köyüme gittiğimde ancak mezarlıkta ve tarlalarımızda huzur buluyorum. Zaten yıkılmış olan evim, tamamen değişmiş, yenilenmiş evlerden oluşan köyümün sokakları bana yabancı geliyor. Ama Dorfullu’ya gidince içim sevinçle doluyor, mutlu oluyorum. Çünkü orada benim güzel insanlarım var. Ayet Agam, Nedime teyzem, Züra ablam ve diğerleri var. Onları özlüyorum.  

Bence Makedonya’ya, gezmeye, köylerini görmeye giden göçmenler muhakkak Dorfullu’’ya gidip o duyguları tatmalıdırlar.